Τολιόπουλος for president
Θαρρώ ότι αυτό που έγινε χθες στο «Δ. Τόφαλος» καλύπτει και τις δύο έννοιες γιατί θα στοιχειοθετούσε μέγιστη αθλητική αδικία αν ο Άρης δεν εξασφάλιζε την πρόκριση στα ημιτελικά του Πρωταθλήματος και παράλληλα αποτελεί «θεία δίκη» για όσα είδαν τα δικά μου ματάκια στο δεύτερο ημίχρονο όπου μια άλλη έννοια, αυτή του ανθρώπινου λάθους, ξεχείλωσε επικινδύνως. Αν δηλαδή τα κριτήρια των διαιτητών ανταποκρίνονται στον νέο αέρα που πρεσβεύει η νέα τάξη πραγμάτων, να βράσω τους κανόνες δικαιοσύνης και ν’ αγιάσει το χέρι του Βασίλη Τολιόπουλου. Και σε τελική ανάλυση, ας βάλει και υποψηφιότητα στις προσεχείς εκλογές της Ομοσπονδίας μπας κι έρθει η ρημάδα η δικαιοσύνη η οποία από την αρχή της χρονιάς δεν αμφισβητείται απλά αλλά αναζητείται από άκρη σ’ άκρη καθότι η βασική δέσμευση πνίγηκε στα νερά του Κορινθιακού Κόλπου.
Στο σύνολο των φετινών αγώνων του Άρη με τον Προμηθέα, η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου ήταν καλύτερη και πιο σταθερή και ειδικά στην Πάτρα έκανε παρελάσεις. Μόνο όμως που στο κρισιμότερο όλων, η διαφορά ήταν τεράστια υπέρ του Άρη και το παιχνίδι αυτό προφανώς δεν θα έπρεπε να κριθεί στο τέλος. Το γιατί ας το ψάξουν οι υπεύθυνοι, αυτοί που ομορφαίνουν καταστάσεις κι ενώ οι υπόλοιποι τις βλέπουν μαύρες σαν μουτζούρες.
