Hamilton Vs Verstappen: Φέτος στην F1 έχουμε ντέρμπι!

Αν το ρητό που θέλει την αρχή να αποτελεί το ήμισυ του παντός, ανταποκρίνεται έστω και λίγο στην πραγματικότητα, τότε η φετινή σεζόν στον μαγικό κόσμο της Formula 1 θα έχει κάτι απ’ τα παλιά. Από τότε που ερχόταν το Σάββατο και είχες αληθινή αγωνία για το ποιος θα πάρει την pole position! Τότε που τις Κυριακές δεν ήξερες σε ποιον να ποντάρεις και προσπαθούσες να αποκρυπτογραφήσεις τα χαρακτηριστικά της πίστας για να βρεις ποιος μπορεί να έχει ένα μικρό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων! Τότε που για να φας τα νύχια σου βλέποντας 20 μονοθέσια να γυρίζουν γύρω γύρω, δεν χρειαζόταν να έχει προηγηθεί ατύχημα, αυτοκίνητα ασφαλείας, βροχή και κάθε λογής αναποδιά. Τότε, που βλέπαμε μάχη για τη νίκη και το κυριότερο: για τον τίτλο!

Όσο κι αν λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης αλλά και προσωπικής λόξας, by default ο νους μου θα παράγει λόγους για να υπερασπιστώ την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, πρέπει να παραδεχθώ πως το σασπένς που βίωσα στους τελευταίους 10 γύρους του Grand Prix του Μπαχρέιν είχα καιρό να το βιώσω. Κι ακριβώς όπως όταν οδηγούμε δεν πρέπει να κοιτάμε τη στροφή μπαίνοντας σε αυτή αλλά τι κρύβει η έξοδός της, το matrix του μυαλού μου εμφάνιζε πέρα από την εν εξελίξει μάχη Λούις Χάμιλτον-Μαξ Φερστάπεν… τα επόμενα επεισόδια της. Πέραν του νυχτερινού σκηνικού καταμεσής της ερήμου στο Σακχίρ. Και σε αυτό το γεμάτο αδρεναλίνη όραμα, έβλεπα έναν κύκλο συναρπαστικών επεισοδίων, ένα αγωνιστικό Game of Thrones στο οποίο ο θρόνος -όπως κάθε θρόνος- χωράει μόνο έναν.



Πέρυσι δεν ήταν και η πιο ανιαρή σεζόν, είχαμε μερικούς συγκλονιστικούς αγώνες αλλά και πάλι, η Mercedes έκανε το 15 στα 17 στις pole positions και το 13 στα 17 στους αγώνες. Είναι βαριά, σχεδόν αβάσταχτη για το σπορ η μονοτονία την οποία έχει φέρει η απόλυτη κυριαρχία της στην υβριδική εποχή της F1. Μπράβο και μαγκιά της Γερμανικής ομάδας – καμία άλλη στο παρελθόν δεν έχει κάνει 7 συνεχόμενα νταμπλ. Όμως αν κάνουμε σούμα, έχουμε αυτά τα 7 χρόνια φαγούρα, πίσω τους άλλα 4 συνεχόμενα νταμπλ της Red Bull Racing και ακόμα πιο πίσω, το νταμπλ της Brawn GP το 2009.

Άρα τις τελευταίες 12 σεζόν, είχαμε δύο αυτοκρατορίες και συνολικά κατάληψη της κορυφής από ομάδες, που όμως δεν συγκαταλέγονταν στις παραδοσιακές δυνάμεις του σπορ. Τα ιερά τέρατα έπαιρναν απουσία. Η Ferrari θύμα της σπαγγετοκουλτούρας της, η McLaren των αδυναμιών της Honda, η Williams της οικονομικής της κρίσης και των γηρατειών του καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι Σερ Φρανκ. Ξαφνικά, οι Boomers και οι εκπρόσωποι της Generation X έβλεπαν τις αγαπημένες ομάδες τους να περνούν σε ρόλο κομπάρσων. Προσθέστε και το αδιανόητο αυτογκόλ των πρώτων σεζόν της υβριδικής εποχής όπου… έψαχνες και ντεσιμπέλ από τους κινητήρες δεν έβρισκες και θα καταλάβετε γιατί η δημοτικότητα του σπορ είχε πέσει.



Όμως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Η F1 ετοιμάζεται για extreme makeover το 2022 και όπως φαίνεται, η μετάβαση σε αυτή τη νέα εποχή θα έρθει με μία συναρπαστική σεζόν. Μια σεζόν οδηγοκεντρική, όπου δεν θα μιλάμε για την κυριαρχία μίας ομάδας αλλά τον διαρκή, ανηλεή «πόλεμο» ανάμεσα σε δύο εξωφρενικά ταλαντούχους οδηγούς. Hamilton vs Verstappen, με ολόκληρη τη δύναμη, τους πόρους και την τεχνογνωσία των Mercedes και Red Bull Racing να τους σπρώχνουν προς τον τίτλο.

Κι αν αναρωτιέστε πως γίνεται ξαφνικά να άλλαξαν οι ισορροπίες και οι «ταύροι» να ορθώνουν ανάστημα έναντι των «ασημί βελών», οι λόγοι είναι δύο:

#1 Οι κινητήρες της Honda
Οι Ιάπωνες λένε «σαγιονάρα» στο τέλος του έτους. Ωστόσο, δεν αφήνουν τη Red Bull στα κρύα του λουτρού – κάθε άλλο. Η συνεργασία με την αυστριακή ομάδα έσωσε τη χαμένη αξιοπιστία (ακόμα και αξιοπρέπεια) της Honda και γι’ αυτό, η αποχώρηση γίνεται… βελούδινα. Η RBR εξασφάλισε τα πνευματικά δικαιώματα της υβριδικής μηχανής της Ιαπωνικής εταιρείας και θα συνεχίσει να δουλεύει μόνη της πάνω σε αυτή την επόμενη τριετία. Παράλληλα, η Honda επιτάχυνε το πρόγραμμα εξέλιξης των κινητήρων της, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να φέρονται ως τουλάχιστον ισάξιοι εκείνων της Mercedes. Πολλοί λένε πως ίσως πλέον να έχουν και μερικά άτια παραπάνω.

#2 Οι νέοι κανονισμοί
Εδώ αιφνιδιαστήκαμε άπαντες. Λίγοι περίμεναν πως οι υποτιμημένες αλλαγές στο φετινό γράμμα του νόμου θα μπορούσαν να φέρουν τροποποίηση ισορροπιών. Μόνο που ανάμεσα στη λίστα των αιφνιδιασμένων, συγκαταλέγεται και η ίδια η Mercedes. Η τεχνική ομάδα του Νικόλα Τομπάζη που εκτελεί χρέη τεχνικού διευθυντή στη FIA, επέβαλλε αλλαγές με στόχο τη μείωση της παραγωγής κάθετης δύναμης κατά περίπου 10%. Με λιγότερα αεροδυναμικά πτερύγια στα πλευρά του σασί, δίχως οπές στην ουρά του πατώματος, με απλοποιημένο διαχύτη, μικρότερων διαστάσεων μορφοποιητές αέρα στην καρδιά των αεραγωγών των φρένων. Ξάφνου τα μονοθέσια μπορούν ευκολότερα να ακολουθούν από κοντά το ένα το άλλο, μιας κι ο ακάθαρτος αέρας είναι αισθητά λιγότερος.

Τα παραπάνω φαίνεται πως ευνοούν τα μονοθέσια φιλοσοφίας «high rake», στα οποία η απόσταση του πίσω μέρους από το έδαφος είναι μεγαλύτερη απ’ ότι του μπροστινού. Ένα τέτοιο είναι η RB16B. Αντίθετα, τα μονοθέσια φιλοσοφίας «low rake», με όλο το πάτωμα τους να είναι σχεδόν παράλληλο του εδάφους, υποφέρουν. Ένα τέτοιο είναι η W12. Ξάφνου, ο ταύρος φαντάζει υπάκουος και δείχνει να κινείται πάνω σε ράγες ενώ η Mercedes (για να δανειστώ και τα λόγια του επικεφαλής της, Toto Wolff) φαντάζει ντίβα. Ατίθαση, με ασταθές πίσω μέρος, εκτροχιασμένη. Παραμένει διαβολεμένα γρήγορη αλλά έτοιμη να «δαγκώσει» αν ο οδηγός το παρακάνει.



Και κάπως έτσι, έχουμε στα χέρια μας ένα ντέρμπι. Τι θα κρίνει το τελικό αποτέλεσμα;

#1 Οι wingmen
Πρωταθλητισμός με ισότητα στους οδηγούς, δεν γίνεται. Προφανώς λοιπόν, οι Βάλτερι Μπότας και Σέρχιο Πέρεζ θα έχουν ρόλο «Ιφιγένειας» - έτοιμοι να θυσιαστούν με κάθε ευκαιρία. Κάθε πίστα θα αποτελεί και μία σύνθετη σκακιέρα, με τον Φινλανδό και τον Μεξικανό να αποτελούν πιστούς αξιωματικούς, υπερασπιστές των Νο1 της ομάδας. Ειδικά φέτος, ανάλογα που θα γέρνει η ζυγαριά σε κάθε σιρκουί, θα αναλώνονται είτε σε ρόλο δολώματος, ώστε να παρασύρουν με τη στρατηγική τους τον αντίπαλο, είτε σε ρόλο καμικάζι, ακολουθώντας ακραίες στρατηγικές, κυνηγώντας μικρά και μεγάλα θαύματα.

#2 Η προοπτική του 2022
Τα μονοθέσια θα αλλάξουν άρδην και όποιος μείνει πίσω στην κούρσα μετάλλαξης, ίσως το πληρώσει ακριβά. Και για αρκετά χρόνια. Σύντομα λοιπόν η προσοχή θα στραφεί κυρίως (αν όχι εξ ολοκλήρου) στα project της επόμενης σεζόν. Αυτή λοιπόν η λεπτή ισορροπία, το point zero κατά το οποίο οι Mercedes και Red Bull θα αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την εξέλιξη των φετινών projects, ενδεχομένως να παίξει καθοριστικό ρόλο.



#3 Η τύχη
Μπορεί κάθε ομάδα της F1 να απασχολεί (ακόμα) εκατοντάδες προσωπικού, μερικά από τα καλύτερα μυαλά εκεί έξω, με τον αρτιότερο εξοπλισμό και την πιο προηγμένη τεχνολογία στη διάθεσή τους, όμως στο τέλος της ημέρας, ένα παιχνίδι της Θεάς Τύχης μπορεί να κρίνει τη διαφορά ανάμεσα στο θρίαμβο και την τραγωδία. Ένα μηχανικό πρόβλημα, μία αστοχία ελαστικού, ένα λάθος άλλου οδηγού, μία ξαφνική νεροποντή, κάθε ένας από τους δεκάδες αστάθμητους παράγοντες που μπορούν να ανακατέψουν την τράπουλα.

#4 Ο οδηγός
Ξεχάστε την καραμέλα πως μόνο το μονοθέσιο μετράει. Προφανώς, ουδείς πήρε ποτέ πρωτάθλημα με μέτριο μονοθέσιο αλλά τώρα, Χάμιλτον και Φερστάπεν καλούνται να επιστρατεύσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Σε αυτό το επίπεδο, όταν όλα κρίνονται στις πιο μικρές λεπτομέρειες, είναι το ταλέντο αυτό που θα κάνει τη μεγάλη διαφορά στο τέλος.



Ο Χάμιλτον με όπλο την πληρότητά του ως οδηγός, μπολιασμένος πια με άπλετη εμπειρία και δύο τεράστια κίνητρα: να σπάσει και το τελευταίο ρεκόρ που κρατάει ο σπουδαίος Μίκαελ Σουμάχερ – αυτό των 7 παγκόσμιων τίτλων και να κερδίσει… ιδρώνοντας. Έχοντας ανταγωνισμό, ένα δυνατό αντίπαλο. Όμως αυτά, δίχως να έχει πια στα χέρια του το USS Enterprise, με ερωτηματικό τη διάθεση υποταγής του Μπότς για μία ακόμα σεζόν και την ομάδα του να είναι σε στάδιο αλλαγών – τόσο σε διοικητικό όσο και ιδιοκτησιακό επίπεδο.

Ο Φερστάπεν έχει επιτέλους στα χέρια του ένα μονοθέσιο-νικητή και η γλώσσα του σώματός του στο Μπαχρέιν τα έλεγε όλα: ξέρει πως φέτος είναι η ευκαιρία του. Με όπλα το σπάνιο και κυρίως καλιμπραρισμένο πια ταλέντο του, την ιδιοφυία του Έντριαν Νιούι, τη δίψα του οργανισμού Red Bull να επιστρέψει στην κορυφή και τη θέληση της Honda να αποχωρήσει ως πρωταθλήτρια. Πληρώνοντας ωστόσο στο Μπαχρέιν την ανυπομονησία του, την ώρα που η σεζόν έχει αρχίσει δυναμικά αλλά με προβλήματα αξιοπιστίας.



Το να προβλέψεις πρωταθλητή είναι εξαιρετικά δύσκολη άσκηση, βάζω όμως και τα δύο χέρια στη φωτιά πως στο θρόνο θα κάτσει ένας εκ των δύο. Και πιστεύω με όλο μου το είναι, πως φέτος θα μας συγκλονίσουν, θα μας θυμίσουν τι πάει να πει «πόλεμος» εντός πίστας, σε μία συναρπαστική μάχη επικείμενης «παράδοσης-παραλαβής».

Σαν αυτή που είχαμε τη διετία 2005-2006 όταν ο (μετέπειτα αδικημένος από τις επιλογές του) Φερνάντο Αλόνσο έφερνε το τέλος εποχής εκθρονίζοντας τον Σουμάχερ. Σαν αυτή που όλοι ονειρεύονταν αλλά δεν προλάβαμε να απολαύσουμε, όταν ο Γερμανός είχε βάλει πλώρη να εκθρονίσει τον αδικοχαμένο Άιρτον Σένα.

Μία τέτοια κόντρα έχουμε μπροστά μας, καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τη!